Características

Cartela

Moeda do rei Requiario
448 d. C. 456 d. C.
Staatliche Museen zu Berlin (Alemaña)

Datos sobre o obxecto

O afán por emularen modelos imperiais, nun intento de lexitimárense e reforzaren os seus propios fundamentos de poder, é coñecido na maioría das monarquías que se foron asentando nos antigos territorios romanos. No caso suevo, tal fenómeno fíxose especialmente evidente a través das cuñaxes monetarias de Requiario, rei suevo entre o 448 e o 456, quen controlou os territorios da antiga Gallaecia e en sucesivas campañas deu dominado tamén practicamente todo o oeste e o sur da Península Ibérica. Convertido ao catolicismo, foi o primeiro rei bárbaro desta condición. Foi igualmente o primeiro rei bárbaro que inscribiu o seu nome nunha moeda, por máis que esta preservase no anverso a efixie de Honorio, desaparecido había xa un cuarto de século.
Só catro exemplares se conservaron das moedas de prata de 2,275 gramos (siliqua) acuñadas por este rei, e de dúas coñecemos a procedencia: Lanhoso, 12 quilómetros ao nordeste de Braga, e Vila Nova de Gaia, na marxe esquerda da desembocadura do Douro. O interese destas moedas está no reverso: a lenda IVSSV RICHIARI REGES arrodea unha coroa de loureiro en cuxo centro se inscribe a abreviatura BR, coas letras colocadas a esquerda e dereita do tramo inferior dunha cruz latina, como clara indicación da oficina de cuñaxe, a ceca, de Braga. Esta proclamación da monarquía de Requiario, asociada a un obradoiro de moeda bracarense, marca un fito na historia das cuñaxes dos reinos bárbaros. O rei é o centro do poder e Braga, capital da provincia romana, a súa sede, que ningunha tradición avalaba como lugar precedente de produción monetaria. O reino asume a lingua do poder imperial, que é o latín, e remite a súa comparanza á figura de Honorio, morto bastante antes de o mesmo Requiario chegar ao poder. Era o emperador que ostentaba a púrpura de Occidente na época en que os suevos se asentaran en Gallaecia e que se negara a asinar un acordo con eles. O uso do seu modelo probablemente pretenda reivindicar un pacto, fose real ou ficticio, manifestar que o reino suevo fora recoñecido legalmente por Honorio, ou quizais simplemente evocar un reinado que interpretaban como prestixioso. En todo caso a moeda reivindica a lexitimidade do primeiro reino bárbaro constituído sobre territorios do Imperio Romano, aínda antes da desaparición formal deste. Non sabemos cantas moedas se acuñaron, é imposible detectar se houbo diversas emisións, imposible tamén saber se se emitiron coincidindo cun acontecemento específico, mais parece claro que non tiñan unha finalidade económica senón autocelebrativa, o que xustificaría a mesma elección da prata como metal de cuñaxe, cando o sistema monetario romano se baseaba no ouro. Dentro dos plans de Requiario por se facer dono de toda Hispania, as cuñaxes situábano ao nivel dun caesar, con poderes sobre toda a península. Ignoramos, xaora, se estas moedas chegaron alén dos aproximadamente 75 quilómetros que separan Lanhoso do Porto, mais son, en todo caso, un importante testemuño da propia conciencia alcanzada pola monarquía sueva e do seu afán por se equiparar ao Imperio mesmo.

Para saber máis

DÍAZ MARTÍNEZ, Pablo de la Cruz (2011): El reino suevo (411-585), Madrid, Akal.
LIVERMORE, Harold Victor (1989-1990): «The coinage of the Suevic period», Nvmmvs (2.ª serie), 12/13, 39-49.
METCALF, David M. (1993): «The coinage of the first and second Suevic kingdoms: from Romanitas to Latinization», en VV. AA., Galicia: da romanidade á xermanización. Problemas históricos e culturais. Actas do encontro científico en homenaxe a Fermín Bouza Brey (1901 1973), Santiago de Compostela, Museo do Pobo Galego / Sección de Prehistoria e Arqueoloxía do Instituto de Estudios Gallegos Padre Sarmiento / Departamento de Historia 1 da Universidade, 355-365.